Σίγουρα όλοι όσοι περνούν από την παραλιακή Λεωφόρο, έχουν θαυμάσει τον υπέροχο πύργο στη Πλατεία Βεργωτή στη Γλυφάδα.
Αναμνήσεις
Ακόμη και αν δεν τον ξέρετε προσωπικά, σίγουρα θα τον έχετε ανταμώσει σε κάποιο δρόμο του Καλαμακίου.
Το Παλαιό Φάληρο από τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου που έγινε αυτόνομη Κοινότητα, ήταν μια συνοικία- προάστιο της Αθήνας.
Η Αγγελική Κοντοσταύλου ήταν Κυρία Επί των Τιμών της Βασίλισσας Σοφίας.
Η παραχώρηση το καλοκαίρι του 1946 των Λουτρών Αλίμου ως κέντρο αναψυχής των Βρετανικών Στρατευμάτων
Στον τόμο-ντοκουμέντο με πολιτικές αποφάσεις-ψηφίσματα της Κοινότητας Καλαμακίου και του Δήμου Αλίμου κατά την περίοδο 1936-2014, που συνέθεσε ο γνωστός συμπολίτης μας Αριστείδης Θωμόπουλος -τ. Δικηγόρος και Δημοτικός Σύμβουλος Αλίμου (1983-2006)- διαβάζουμε πολλά περιστατικά που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στην πόλη μας με τα οποία ασχολήθηκε το Δημοτικό Συμβούλιο.
Το 1931 εμφανίστηκαν οι πρώτες ελληνικές αερογραμμές.
Μια εκλεκτή παρέα στα «Αστέρια» της Γλυφάδας τον Ιούλιο του 1960.
To ΛΕ' Αστυνομικό Τμήμα Καλαμακίου, το οποίο ιδρύθηκε το 1953, λίγοι θα το θυμούνται.
Σε ένα από τα καλύτερα φιλέτα της Αττικής, κατά μήκος της ακτής του Παλαιού Φαλήρου ως το Καβούρι, έκαναν τα μπάνια τους και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Η φωτογραφία που απεικονίζει τα δύο κοριτσάκια είναι τραβηγμένη το 1958 στην οδό Ανδρούτσου 4-6 (και Τσόχα) στο Καλαμάκι.
«Παραδίδετε χρήματα και τιμαλφή» έλεγε η επιγραφή στο ταμείο των Λουτρών Αλίμου.
Στις 22 Ιουνίου του 1992, στην γωνία Θουκυδίδου και Μεγίστης (δίπλα στο σημερινό «Εμαγιέ») ξεκίνησε την λειτουργία του ένα μαγαζί που έμελλε να γράψει ιστορία στο Καλαμάκι «Ο Φανούρης».
Ήταν Σάββατο 27 Ιουλίου 2013 όταν οι συρμοί του Μετρό ήρθαν για πρώτη φορά με το επιβατικό κοινό έως την Ηλιούπολη, Άλιμο, Αργυρούπολη, και Ελληνικό.
Σαν σήμερα, 25 Ιουλίου 1983, πριν 41 χρόνια, έγινε μία συναυλία που άφησε εποχή.
Η Μαίρη Αρώνη έμενε στο Καλαμάκι, σε μία βίλλα στην οδό Σαλαμίνος – αργότερα Διομήδη Κομνηνού - 8 (κοντά στο Συμμαχικό Νεκροταφείο).
Ο Φιλοποίμην Φίνος γεννήθηκε το 1908 στην Τιθορέα.
Στις αρχές Φεβρουαρίου του 1976, όλη η Ελλάδα άρχισε ξαφνικά να ασχολείται με τον Γιώργο Καματερό και το «θαυματουργό νερό».
Βρισκόμαστε στα μέσα Ιουνίου και στο μυαλό μας αυτή η εποχή είναι συνδυασμένη με το κλείσιμο των σχολείων, το οποίο περιμέναμε όταν ήμασταν παιδιά με μεγάλη ανυπομονησία.
1927: Η χρονιά που επετράπη στους άντρες και στις γυναίκες να κάνουν μαζί μπάνιο. Τα περίφημα bains mixtes, δηλαδή μικτά λουτρά.
Το ξενοδοχείο “John’s” άνοιξε τις πόρτες του το 1980 στη Γλυφάδα, σε ένα στενό απέναντι από τα – τότε - «Αστέρια».
Λειτουργούσε τους καλοκαιρινούς μήνες με τουρίστες και τους χειμερινούς μήνες με αντιπροσώπους εταιρειών από την επαρχία.
Το βράδυ της 14ης Ιουνίου του 1987, εκείνο το ονειρικό καλοκαιρινό βράδυ, για πρώτη χρονιά το “John’s” φιλοξένησε την Εθνική ομάδα μπάσκετ. Οι διεθνείς, με το ευρωπαϊκό τρόπαιο ανά χείρας, για να φτάσουν από το Σ.Ε.Φ. στο ξενοδοχείο έκαναν ώρες. Η παραλιακή ήταν σε όλο της το μήκος κατάμεστη. Κανένας δρόμος, από και προς, το ξενοδοχείο δεν ήταν ανοιχτός. Όταν τελικά η Εθνική έφτασε στο ξενοδοχείο, Γκάλης, Γιαννάκης και άλλοι παίκτες βγήκαν στο μπαλκόνι και ο Παναγιώτης Φασούλας έκανε ότι θα πέταγε το τρόπαιο στον κόσμο, κάνοντας τους να παραληρούσαν. Ο κόσμος φώναζε «Φέρτε τον Καμπούρη» και «Ζήτω το Ελληνικό μπάσκετ» κλπ.
Έκτοτε η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης φιλοξενείτο εκεί, μιας και η επιλογή θεωρήθηκε «γούρικη», σε αντίθεση με άλλες ομοσπονδίες που κατέλυαν στο ξενοδοχείο Χανδρή στη Λεωφόρο Συγγρού.
Το ξενοδοχείο έκλεισε το 2012, λόγω της οικονομικής κρίσης, όπως επίσης και λόγω του ότι είχε χάσει τη στρατηγική του θέση μιας και το αεροδρόμιο είχε πλέον μεταφερθεί στα Σπάτα. Το ξενοδοχείο ανακαινίστηκε από γνωστό ξενοδοχειακό όμιλο και πλέον λειτουργεί ως Dusit Suites.
Ένα πάντως είναι σίγουρο: κανένας Νότιος δεν περνάει απ’ έξω χωρίς να του έρθει αυτόματα στο μυαλό εκείνο το μαγικό βράδυ.
