Όπως γράψαμε στο πρώτο μέρος αυτού του ρεπορτάζ, το «Κοσμικόν Κέντρον» Αρζεντίνα του Καλαμακίου ήταν για αρκετά χρόνια το «in» μέρος διασκέδασης εκείνης της εποχής. Μιλάμε για την δεκαετία του ’50 και του ‘60.
Βρισκόταν πάνω στην παραλιακή, απέναντι από τα Λουτρά του Αλίμου (παραλιακή και οδό Χρυσάφη. Στο σημείο που είναι τώρα το Casa di Patsi). Εκεί διασκέδαζε η υψηλή κοινωνία της Αθήνας! Αυτή ήταν η θερινή Αρζεντίνα (ξεσκέπαστη), γιατί η χειμερινή βρισκόταν στην Πλάκα. Είχε πρόγραμμα τύπου Βαριετέ, με κονφερανσιέ, τραγουδιστές, μπαλέτα, ταχυδακτυλουργούς κλπ.
Στο πρώτο μέρος ασχοληθήκαμε με τα καλλιστεία που γινόντουσαν εκεί για την Σταρ Ελλάς. Στο δεύτερο μέρος θα ασχοληθούμε με τους επώνυμους καλλιτέχνες που τραγούδησαν εκεί.
Στις 5 Ιουνίου του 1959 εγκαίνια στην Αρζεντίνα του Καλαμακίου κάνει το φοβερό δίδυμο Μανώλης Χιώτης-Μαίρη Λύντα. Η δεξιοτεχνία στο μπουζούκι του Χιώτη και το μπρίο της Λύντα κάνουν τους θαμώνες να παραληρούν και να χειροκροτούν αδιάκοπα. «Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις» τραγουδούν και όλη η καλή κοινωνία της Αθήνας κατεβαίνει στο Καλαμάκι να τους ακούσει. Οι κυρίες ντυμένες με τις μυτερές γόβες και τα λουλουδιαστά φορέματα μέχρι την μέση της γάμπας. Οι άντρες καμαρώνουν μέσα στα σμόκιν τους. «Αφού το θες», «Περασμένες μου αγάπες», «Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω», «Εγώ το πλουσιόπαιδο», τραγουδούν και το κέφι μέσα στην Αρζεντίνα φτάνει στα ύψη.
Αρχές της δεκαετίας του ‘60, από το 1961, η Αρζεντίνα μετονομάζεται σε «Μυρτιά» και ο Μίκης Θεοδωράκης μαζί με τον Μποστ επιμελούνται ενός προγράμματος, όπου τραγουδάει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο γνωστός σερ-Μπιθί. Εκείνη την σεζόν στις πρόβες έγιναν ομηρικοί καυγάδες μεταξύ του Μποστ και του Μπιθικώτση, γιατί ο τελευταίος αρνιόταν να τραγουδήσει τους σατιρικούς στίχους του Μποστ από την «Νήσο των Αζορών». Χαρακτηριστικά είχε πει: «Είναι έξω όλος ο καλός ο κόσμος κι εγώ θα βγω να πω: αργότερα, αργότερα πλησίασαν δυο κότερα»; Τελικά, το είπε και ο κόσμος τον καταχειροκρότησε. Μετά τον Μπιθικώτση το πρόγραμμα περιελάμβανε Μανώλη Χιώτη και Μαίρη Λύντα και όπως καταλαβαίνετε το πρόγραμμα ήταν άκρως πλούσιο και διασκεδαστικό.
Δυστυχώς, σύντομα μετά από αυτό, η Αρζεντίνα έκλεισε. Η λαίλαπα της αντιπαροχής δεν άργησε να ισοπεδώσει αυτό το τόσο ένδοξο «Κοσμικόν κέντρο γεμάτο αναμνήσεις».
Με πληροφορίες από : Εφημερίδα Καθημερινή
Ελισάβετ Μιτσού